دنیز توپولیدنیز توپولی، تا این لحظه: 11 سال و 3 ماه و 23 روز سن داره

دنیزین قالارجیلاری...

برای شما که مادرید

1392/12/24 15:11
نویسنده : مری ماما
504 بازدید
اشتراک گذاری

                        یه متن خیلی تاثیر گذار از یه جا خوندم که خیلی برام جالب بود
                           و دوستش داشتم...میزارمش  تا یادم باشه
                                      هنوز هستم و تا مدتها باید باشم.
                                   پراز انرژی و شاد . و از همه مهمتر زنده
                      ولی قبلش از لحن رک و صریح نویسنده عذرخواهی میکنم ازتون
 

دست بردارید از این کتب مادر نمونه. بله نمونه بودن خوب است.
ولی زنده بودن و دارای سلامت عقلانی بودن اولین شرط مادریست .
زن جیسون ده ماه پیش بعد از گذراندن شش ماه کلاس زایمان طبیعی،
 شیر دهی و …  بعلت افت ضربان قلب بچه سزارین شد.
بعلت ناراحتی روحی شدید بعد از سزارین و درد بخیه نتوانست
تمام گفته های کلاس شیر دهی را مو به مو اجرا کند و تسلیم
گریه های نوزاد گرسنه شد و به بچه شیر خشک داد.
زن جیسون دچار افسردگی بعد از زایمان شد.
به این نتیجه رسید که مادر خوبی نیست که نتوانسته است
بچه اش را از سوراخ اصلی بدنیا بیاورد و مادر بدتری است
که بچه اش را با شیر خودش در برابر هزاران مرض ایمن نکرده است.
افسردگی بالا گرفت. آنقدر که دایم می خوابید و یادش می رفت کهنه بچه را عوض کند.
بچه به سوزش ادرار مبتلا شد. برای بچه آنتی بیوتیک تجویز شد.
زن جیسون دچار جنون شد. شروع کرد به پرت کردن اشیا.به فریاد کشیدن.
 کارشان به جدایی کشید. نه جدایی عادی، فکر می کنم
اجازه دیدن بچه اش را بدون حضور شخص سوم ندارد.
داستان مشابه این ( حالا نه به این غلظت ) خیلی شنیده ام .
شک ندارم که هیچکدام از ما خروج از واژن مادرمان را بخاطر نداریم.
حتی طعم شیرش را هم بیاد نمی آوریم.
یادمان نیست چند بار بین پایمان در نوزادی عرق سوز شده است.
نمی دانیم غذاهایی که خوردیم فریزری بوده یا تازه .
ولی پیاده روی با مادرمان در خیابان را یادمان می آید.
آب بازی در حمام را. عصرانه حتی جلو تلویزیون را و بغلش را که گرم بود و خواب آور.
این تبلیغ بیش از حد برای مادر نمونه بودن ، برای زایمان طبیعی ،
برای شیر مادر دادن ، برای تهیه غذای تازه، برای گذراندن زمان مشخصی
در روز با بچه و هزار مسئولیت  دیگر از یادمان می برد که ما باید مادری هم بکنیم.
برای مادر بودن باید گاهی وقت برای خودمان هم داشته باشیم.
باید لباس خوب بپوشیم. باید از خودمان راضی باشیم.
باید روابط عاشقانه هم داشته باشیم.
یادمان بماند نمیریم اگر یک جایش مطابق برنامه پیش نرفت.
بچه های شیر خشک هم زنده مانده اند و زندگی کرده اند.
یادمان باشد که هنوز هستیم و تا مدتها باید باشیم.
پراز انرژی و شاد . و از همه مهمتر زنده.
 
منبع:پیاده رو .کام


پسندها (0)
شما اولین مشوق باشید!

نظرات (4)

ayhan
25 اسفند 92 9:49
سلام عزیز همشهریم منیم دوستلار یم مین جمع لرینه خوش گلیب سیز ... دوستی مون مبارک ...
مامان ارال
25 اسفند 92 11:56
سلام مطلبتون خیلی جالب بود ممنونم که به وبلاگ ما سرزدین با اجازتون لینگتون گردم چون دوست دارم هر روز به وبلاگتون سر بزنم راستی ما تبریز نیستیم و تهران زندگی میگنیم ولی اهل اذرشهریم کاش تبریز بودیم تا بیشتر با هم اشنا میشدیم ولی خوشحالم که یه دوست وبلاگی دیگه پیدا کردم راستی فکر کنم همذاسمیم منم مریم هستم
مامان طاها
25 اسفند 92 14:19
دنیای امروز ما شده مثلا تکنولوژی همه چی تو موبایل و تبلت و ... خلاصه شده.دیگه هیچکی مثل قدیما واسه بچه ش وقت نمیذاره -------------------------------- پاسخ:ولی من تموم زندگیم وقف دنیز شده اینطوریام نیست.
ما مان ا ی سل
27 اسفند 92 0:02
سلام.متن خیلی جالبی بود.ممنون که وب دخترم سر زدین.بوس واسه دنیز جان